Σημαντικές ανασκαφές σε μια δύσκολη χρονιά
«Το 2010 ήταν η δυσμενέστερη χρονιά από όσες ζήσαμε μετά τον πόλεμο. Η Αρχαιολογική Εταιρεία δέχθηκε μεγάλο οικονομικό πλήγμα, που είχε άμεσες κακές συνέπειες για το επιστημονικό της έργο» δήλωσε μεταξύ άλλων ο ΓΓ της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
«Το 2010 ήταν η δυσμενέστερη χρονιά από όσες ζήσαμε μετά τον πόλεμο. Η Αρχαιολογική Εταιρεία δέχθηκε μεγάλο οικονομικό πλήγμα, που είχε άμεσες κακές συνέπειες για το επιστημονικό της έργο. Και το πλέον δυσάρεστο και σκοτεινό είναι ότι δεν γνωρίζουμε πότε θα αρχίσουν να βελτιώνονται τα πράγματα, οπωσδήποτε μετά από πολλά χρόνια». Με αυτές τις δυσοίωνες, αλλά εντός ελληνικής πραγματικότητας δηλώσεις, ξεκίνησε την ομιλία του ο γενικός γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας Βασίλειος Πετράκος, παρουσιάζοντας τα πεπραγμένα της Εταιρείας για τη χρονιά που μας πέρασε.
Μια χρονιά που κατά τα άλλα είχε πολύ πιο αισιόδοξες πλευρές, αφού κατά τη διάρκειά της διεξήχθησαν πολλές και σημαντικές ανασκαφές, δημοσιεύτηκαν ενδιαφέρουσες μελέτες και υλοποιήθηκαν σπουδαία έργα από την Αρχαιολογική Εταιρεία.
Όπως για παράδειγμα, η ολοκλήρωση της αναστήλωσης του ναού της Αθηνάς Νίκης στην Ακρόπολη, που χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο αρχαιολογικό γεγονός της χρονιάς, καθώς μετά από τρεις αναστηλώσεις (1836, 1940 και 2010) στέκεται πλέον σήμερα στην πληρέστερη μορφή του.
Πλούσιο ήταν το ανασκαφικό έργο της Εταιρείας μέσα στο 2010, όπως αναφέρθηκε από τον κ. Πετράκο αλλά και όπως αποτυπώθηκε στην έκδοση «Το Έργον της Αρχαιολογικής Εταιρείας. 2010».
Μεταξύ των ερευνών που συνεχίστηκαν, ήταν αυτή για τον καθορισμό της μορφής των δύο λιμανιών του Ραμνούντα, η οποία έγινε με ηχοβολιστικά μηχανήματα μέσα στη θάλασσα και με στόχο την ανάπλαση του πυθμένα και των γεωλογικών μεταβολών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Ανασκαφές συνεχίστηκαν και στη Σκάλα Ωρωπού, στον οικισμό των γεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων, δυτικά της σημερινής πόλης, αλλά και στις Μυκήνες, τις «πολύχρυσες», όπως τις ύμνησε ο Όμηρος. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν, για δεύτερη χρονιά, και στη Θουρία, στη δυτική Μεσσηνία, μια περιοχή με πλούσια ευρήματα και ιστορία.
Κατά την παρουσίαση, έγινε λόγος και για τις σημαντικές ανασκαφές στην Ίκλαινα Μεσσηνίας. Στην Αρχαία Μεσσήνη οι ανασκαφές, υπό τον καθηγητή Πέτρο Θέμελη, συνεχίστηκαν στο θέατρο, το ανατολικό μέρος της αγοράς και το ιερό της Ειλείθυιας, στη νότια κλιτύ της Ιθώμης. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αναστηλώσεις, που γίνονται στην ανατολική πλευρά και στη νοτιοανατολική γωνία του αναλήμματος του κοίλου, βοηθιούνται ιδιαίτερα από τα αρχαία τεκτονικά σημεία που είχαν χαραχθεί στις λιθόπλινθους, εξασφαλίζοντας τη σωστή τοποθέτησή τους.
Οι τελευταίες αναφορές της έκδοσης της Ελληνικής Εταιρείας είναι αφιερωμένες σε τρία νησιά, την Τήνο, την Άνδρο και την Κρήτη. Συγκεκριμένα, στο λόφο Καστρί της Χαλανδριανής Σύρου, τα αποτελέσματα των ανασκαφών που διεξάγει η Μαρίζα Μαρθάρη κρίθηκαν ως «εξαιρετικά ενδιαφέροντα».
Οι 23 τάφοι, που εντοπίστηκαν στο δυτικό μέρος του αρχαίου νεκροταφείου (πρώιμη φάση της κυκλαδικής Πρώιμης Εποχής του Χαλκού ΙΙ), αγνοούνταν τόσο από τους τυμβωρύχους όσο και από τους πρώτους ανασκαφείς που ερεύνησαν την περιοχή στα τέλη του 19ου αιώνα. Τόσο η μορφή των τάφων όσο και τα κτερίσματα που βρέθηκαν σ' αυτούς έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Στον Στρόφιλα της Άνδρου συνεχίστηκε η ανασκαφή του νεολιθικού οικισμού, όπου βρέθηκαν κι άλλα βραχογραφήματα, όπως πλοίου με σημαία, παράστασης άγριου ζώου που ορμά κατά της λείας του, πελμάτων κ.α.
Η Ζώμινθος, στην Κρήτη, ήταν η τελευταία μεγάλη ανασκαφή του Γιάννη Σακελλαράκη, ο οποίος πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 2010. Τώρα το έργο του έρχεται να συνεχίσει η σύζυγός του Έφη Σακελλαράκη.
Μια χρονιά που κατά τα άλλα είχε πολύ πιο αισιόδοξες πλευρές, αφού κατά τη διάρκειά της διεξήχθησαν πολλές και σημαντικές ανασκαφές, δημοσιεύτηκαν ενδιαφέρουσες μελέτες και υλοποιήθηκαν σπουδαία έργα από την Αρχαιολογική Εταιρεία.
Όπως για παράδειγμα, η ολοκλήρωση της αναστήλωσης του ναού της Αθηνάς Νίκης στην Ακρόπολη, που χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο αρχαιολογικό γεγονός της χρονιάς, καθώς μετά από τρεις αναστηλώσεις (1836, 1940 και 2010) στέκεται πλέον σήμερα στην πληρέστερη μορφή του.
Πλούσιο ήταν το ανασκαφικό έργο της Εταιρείας μέσα στο 2010, όπως αναφέρθηκε από τον κ. Πετράκο αλλά και όπως αποτυπώθηκε στην έκδοση «Το Έργον της Αρχαιολογικής Εταιρείας. 2010».
Μεταξύ των ερευνών που συνεχίστηκαν, ήταν αυτή για τον καθορισμό της μορφής των δύο λιμανιών του Ραμνούντα, η οποία έγινε με ηχοβολιστικά μηχανήματα μέσα στη θάλασσα και με στόχο την ανάπλαση του πυθμένα και των γεωλογικών μεταβολών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Ανασκαφές συνεχίστηκαν και στη Σκάλα Ωρωπού, στον οικισμό των γεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων, δυτικά της σημερινής πόλης, αλλά και στις Μυκήνες, τις «πολύχρυσες», όπως τις ύμνησε ο Όμηρος. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν, για δεύτερη χρονιά, και στη Θουρία, στη δυτική Μεσσηνία, μια περιοχή με πλούσια ευρήματα και ιστορία.
Κατά την παρουσίαση, έγινε λόγος και για τις σημαντικές ανασκαφές στην Ίκλαινα Μεσσηνίας. Στην Αρχαία Μεσσήνη οι ανασκαφές, υπό τον καθηγητή Πέτρο Θέμελη, συνεχίστηκαν στο θέατρο, το ανατολικό μέρος της αγοράς και το ιερό της Ειλείθυιας, στη νότια κλιτύ της Ιθώμης. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αναστηλώσεις, που γίνονται στην ανατολική πλευρά και στη νοτιοανατολική γωνία του αναλήμματος του κοίλου, βοηθιούνται ιδιαίτερα από τα αρχαία τεκτονικά σημεία που είχαν χαραχθεί στις λιθόπλινθους, εξασφαλίζοντας τη σωστή τοποθέτησή τους.
Οι τελευταίες αναφορές της έκδοσης της Ελληνικής Εταιρείας είναι αφιερωμένες σε τρία νησιά, την Τήνο, την Άνδρο και την Κρήτη. Συγκεκριμένα, στο λόφο Καστρί της Χαλανδριανής Σύρου, τα αποτελέσματα των ανασκαφών που διεξάγει η Μαρίζα Μαρθάρη κρίθηκαν ως «εξαιρετικά ενδιαφέροντα».
Οι 23 τάφοι, που εντοπίστηκαν στο δυτικό μέρος του αρχαίου νεκροταφείου (πρώιμη φάση της κυκλαδικής Πρώιμης Εποχής του Χαλκού ΙΙ), αγνοούνταν τόσο από τους τυμβωρύχους όσο και από τους πρώτους ανασκαφείς που ερεύνησαν την περιοχή στα τέλη του 19ου αιώνα. Τόσο η μορφή των τάφων όσο και τα κτερίσματα που βρέθηκαν σ' αυτούς έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Στον Στρόφιλα της Άνδρου συνεχίστηκε η ανασκαφή του νεολιθικού οικισμού, όπου βρέθηκαν κι άλλα βραχογραφήματα, όπως πλοίου με σημαία, παράστασης άγριου ζώου που ορμά κατά της λείας του, πελμάτων κ.α.
Η Ζώμινθος, στην Κρήτη, ήταν η τελευταία μεγάλη ανασκαφή του Γιάννη Σακελλαράκη, ο οποίος πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 2010. Τώρα το έργο του έρχεται να συνεχίσει η σύζυγός του Έφη Σακελλαράκη.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Ανοιχτόμυαλο παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια: